Ho un amigo che ‘l parla in cícara e ‘l casca spes sul piatél, che l’ha díta, dopo l’utimo artícol sul giornàl déi lèt de na Pension de ricovero:

Letti che vanno
letti che vengono
ma non si sappano
quelli che vangano.

I LÈT DÉI MISTERI

Al véa na pensión senpre piéna
de clienti, a disnàr e ànca a zéna
ma par dormír vínti lèt manchéa
e ‘u l’ha trovà chi che lo finanziéa.

L’anpliaménto subito l’ha scominzià
ma có l’inpresa tut bén no l’é ‘ndà
cussí al cantiér l’ha deciso de saràr
ma senza pai lèt decíder còssa far.

Chi che dovéa controàr la costruzión
no i paréa interessàdi a.a so.uzión
e ànca se i vínti lèt senpre i manchéa
no era pi gnessún che se preocupéa.

Pó come un prestigiatór un bèl dí
i se ha trovà có bén trenta lèt in pi
e pitòst che i ‘ndésse ànca de mal
i li ha inprestàdi a un vizín ospedàl.

In te na pensión che bén funziòna
che ghe síe lèt in pi l’é na ròba bòna,
vínti che i ocoréa trenta che i é in pi
zinquànta lèt dei misteri i è nati cussí.